Στα πλαίσια της καθοριστικής γονικής επίδρασης στην σωματική και ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού εντάσσεται και η σπουδαιότητα του ρόλου των γονέων τόσο στην πρόληψη όσο και στην μείωση της παχυσαρκίας των παιδιών.

Δυστυχώς η εκπαίδευση ακατάλληλων πρακτικών σχετικά με το φαγητό από τους γονείς δυσκολεύει την ικανότητα των παιδιών να αυτό-ρυθμίσουν την ποσότητα του φαγητού τους. Τόσο ο αυστηρός περιορισμός κάποιων τροφών όσο και η χρήση του φαγητού ως αμοιβή οδηγεί τα παιδιά σε μια διαταραγμένη σχέση με αυτό. Γενικά, οι πολύ αυστηροί γονείς αλλά και οι πολύ επιτρεπτικοί στα θέματα διατροφής των παιδιών έχουν αρνητικά αποτελέσματα. Αυτό που θα πρέπει να έχουν κατά νου οι γονείς είναι ότι μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα έχει όχι η επιβολή ελέγχου σε θέματα διατροφικής συμπεριφοράς των παιδιών όσο η έμφαση στους παράγοντες που ωθούν το παιδί στην υπερφαγία. Γενικά, η χρήση τροφίμων ως μέσα επιβράβευσης, τιμωρίας ή υποκατάστασης της γονικής παρουσίας μπορεί να καλλιεργήσει την αίσθηση ότι το φαγητό έχει τη δύναμη να προκαλεί ευχάριστα ή δυσάρεστα συναισθήματα, να ανακουφίζει, ή να υποκαθιστά την ανθρώπινη παρουσία.

Έτσι, τα παιδιά μαθαίνουν από μικρή ηλικία να χρησιμοποιούν το φαγητό για να καλύψουν άλλα συναισθήματα, όπως στεναχώρια, άγχος, βαρεμάρα και καταφεύγουν στο φαγητό προκειμένου να ανακουφιστούν σε οποιαδήποτε δύσκολη στιγμή μπορεί να έρθουν αντιμέτωπα.

Τέλος, ένα ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο που αυξάνει τις πιθανότητες για εμφάνιση της παιδικής παχυσαρκίας, εκτός από την ύπαρξη ενός ή και δύο παχύσαρκων γονέων στο σπίτι, αποτελούν οι αντιλήψεις των γονέων για το βάρος το δικό τους αλλά και των παιδιών τους. Οι διαστρεβλωμένες δηλαδή αντιλήψεις των γονέων για το βάρος αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης της παιδικής παχυσαρκίας, όπως επίσης και η ανεπαρκής πληροφόρηση των γονέων σε θέματα διατροφής και υγείας.

Η συμπεριφορά των γονέων, που λειτουργεί ως πρότυπο και παράδειγμα προς μίμηση για τα μικρά παιδιά και όχι η άμεση επιβολή τους σε αυτά θα έχει το καλύτερο επιθυμητό αποτέλεσμα. Διαφορετικά το φαγητό μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία ενός παιχνιδιού εξουσίας και ανταγωνισμού ανάμεσα σε γονείς και παιδιά χωρίς τέλος και με κόστος την ψυχική και σωματική τους υγεία.

Ζαφειροπούλου Αγγελική

Ψυχολόγος

Msc «Έλεγχος του στρες και Προαγωγή της υγείας», Ιατρικής

Αθηνών, Ειδίκευση στη συστημική-οικογενειακή ψυχοθεραπεία

 

www.therapy-center.gr